ANAM ÇAĞIRIYOR

Anam beni çağırıyor
Duyuyorum
Kurtlar uluyor dağ başlarında
Sesi kulaklarıma doluyor
Gönlüm burkuluyor
Başını duman sarıyor
Ovanın yitiği canımı, sürüyorum
Kirli bir deniz kenarında
Yuğuyorum göz kapaklarımı
Açılmaya zorlanıyor
Uyvanıyor deli bir kadın
Uzağımda unutuyorum
Tutuyorum tutukluluk zamanlarımı
Geriyorum bir ipi
Bir ileri bir geri
Sallıyorum boynundan astığım
Ruhumu…

Anam beni çağırıyor
Bulmasın gittiğim kuytu yeri
Saklayın hıçkıran sesimi
Örtülün yıldızsız geceler üzerime
Bu gece yakmayın fenerleri
Ve tutuşturmayın ağaç önündeki kulübemi
Yol bulmasın babamın gemileri
Kaybolsun varlığım
Hükümsüz kalsın arayışları
Bir ilan panosunda olmasın
Gülen vakitlerimdeki
Boynu bükük resmim
Beni bende bırakın
Koy verin uçsun artık
Ruhumu…

Anam beni çağırıyor
Babam unutmuş çoktan
Ya da silmiş defterinden
Yaktığım ilk cigaramdan beri
Küs zaten gönlü
Kızmadım darılmadım hiç ona
Bende aynını yapardım
Koysaydı sigarayı ağzına
Darılırdım elbet oğluma
Azaldım çoğalacakken
Tükettim dolduğum yeşillerimi
Ve kuruttum kitap arası ümitlerimi
Kurusun artık dünya
Yaşatmaya uğraşmayın n’olur
Yorgun düşmüş yaşlı
Ruhumu…

Anam beni çağırıyor diyorum ya
Adam sende…
Kime söylüyor kim duyuyor
Kim anlıyor paramparça olan
Ruhumu…