Çığlık

Ne zaman durup dururken
İnse zirvesinden
Tiz bir çağrıyla dağın çığı
Altında kalırım...
İnanır inandırırım öldüğüme
Ecelin üşüten nefesiyle
Dalından göz kırpımı düşürdüğüm
Sincapları...

Çatlayan kabuğumla
Filizlenirim yokluğunda
Yetim bir fidan olur büyürüm
Özlediğim baharlara...
Güneşin ağartan zamanlarına
Adını verip asılırım
Kökü bende darağaçlarıma...

Boya gider ismin
Çorak yamaçlarımda
Bir kayanın orta yerinde
Çığlık çığlığa ...
Seninle büyüttüğüm sevda dolu bir yan
Can bulur kar sularında…