SON GÖRDÜĞÜMDE

Son gördüğümde
Göz çukurlarına
Karalar demir atmıştı
Bakışlarının derinliklerinde
Yüzü daha beyazdı sanki
Saçlarının karasına inat
Ve tüm dalgalarına muhalif
Durgun bir ifade vardı yüzünde
Sağ eli başının sağ tarafında
Tutuyordu düşmesin diye

Son gördüğümde
Ne çok özlediğimi fark ettim
Titreyen ellerim ve tenimde
Seyrederken ki sevincimi
İlk gençlik günlerimi
Avuçlarıma sayıp bırakıverdi
Yüzünde telaşsız bir yol hali
Veda ediyordu sanki
Her zaman gülen o yüz
Bildiğimden daha beyaz
Daldığı maviliklerde
Sessizdi..
Söylemese de canı yanıyordu
Besbelli…
Gözlerimin önünde
Gizli gizli soluyordu
Bir beyaz gül misali…

Son gördüğümde
İlk tanıştığım gün söylediği
Tek ve yegâne şeyi söylesin istedim
Konuştu benimle
Dedi ki;
Sakın ağlama
Beklediğim bu değildi…
Söz vermişti
Tutamadı
Ben de tutamadım ona verdiğim
O son sözü…
Ağladım onsuz gecelerde
O hiç görmedi…

Son gördüğümden bu yana
Ne karalar ne denizler
Hiç biri teselli etmedi
Belki anlattığı karabalık
Biraz da uçan kuşlar
Sitem sitem dolaştı
Yokluğu genzimde
Yutkunamadım…
Yokluğunda yokluğunu
Unutamadım…