PEMBE İNCİ

İmreniyorum şu istiridyelere
Evlerini sırtlarına geçirmişler diye
Ve imreniyorum
Gözyaşları görünmüyor
Deniz diplerinde

Islak ve serin düşler görüyorlar
Derin uykularında
Bir güneş hayal ettiklerinde
Bırakıyorlar dalgalara kendilerini
Ve vuruyorlar karaya
Karalar kurutsa da içlerini

Bir avuç toprağım olsa elimde
Satar mı kabuklarını bana bir midye
Ummanda geçirdiği dakikalarının
Bir anını verir mi hayatımın karşılığında
İnsanlığı özler mi kabuklu yaratıklar
Hayallerini süsler mi benim gibi
Sahip olamayacağı başka hayatlar
Güldürür mü pembe incilerini…