HEP-YEK

Mısraımsın
Satır satır yazdırıyorsun seni
Elimde kalemim
Elinde elim

Sabahlar bulup uyduruyorum
İsmini söylediğim güneşlere
İçimden değil dışımdan
Sesleniyorum yokluğuna
Günaydınlarım boş odalarda

Çok zaman yanımda olmuyorsun
Hatta hiç oluyorsun ne yalan söyleyeyim
Tek kişilik hayatımın içinde
Çift kişilik hayalin
Senli sofralarında oturuyorsun

"Hüzünlü bir öykümüz yok
Olmasın
Zaten bizi sevmez hüzün"
Deyiveriyorsun kayıp yüzünle
Sevmesin sevgili
Hüzün bu öyküye hiç girmesin
Arada ziyaret edilen uzak bir ahbap olsun
Uğradıkça yoklayalım neye ihtiyacın var diye
Dursun otursun olduğu yerde
O bizi hiç sevmesin

Her sabah zar tutup atayım
Dudaklarına hasret çay bardağının önüne
Hep gelirse sen gel o gün
Yek gelince bileyim ki
Yine beklemedeyim…